Σήμερα στη χώρα μας, ζούμε μια πρωτοφανή επίθεση ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων από την ακροδεξιά κυβέρνηση του υποτίθεται σοσιαλιστικού κόμματος που μας κυβερνά.
Τα πολιτικά δικαιώματα στην Ελλάδα βρίσκονται υπό διωγμό.
Έναν περίεργο και καμουφλαρισμένο διωγμό. Φορώντας πότε η μάσκα των μεγαλοδημοσιογράφων των δελτίων των 8, πότε τη μάσκα των υπουργών του ‘μαζί τα φάγαμε’ και πότε των εκπροσώπων του σαθρού οικοδομήματος που ονομάζεται κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός, οι γκαουλάιτερ του διεθνούς
κεφαλαίου πριονίζουν την μεσαία τάξη της χώρας με χειρουργική ακρίβεια και δύναμη ξυλοκόπου.
Καθημερινά.
Σήμερα ο αγώνας δίνεται για το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. Όχι το αυτονόητο όμως του πρωθυπουργού, αλλά εκείνο των εργαζομένων!
Διότι αυτονόητο για τον Γιώργο Παπανδρέου είναι ο διχασμός των δημοσίων υπαλλήλων σε ρετιρέ και χαμηλόμισθους, αυτονόητο για τον πρωθυπουργό είναι να βρεθούν αντιμέτωποι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι με τους δημόσιους!
Με το ‘διαίρει και βασίλευε’ προσπαθεί ο Ύπατος Αρμοστής του ΔΝΤ να διχάσει την ελληνική κοινωνία.
Η σημερινή απεργία είναι απεργία κατά της τρικοσμικής ολιγαρχίας που κυβερνά αυτή τη στιγμή την πατρίδα μας.
Και γι αυτό όποιος πιστεύει ότι χρειαζόμαστε κάποιο αντίβαρο στην τρομακτική εξουσία του κεφαλαίου των ΔΝΤιανών, πρέπει να πάει στην πορεία και να σταθεί στο πλευρό των διαδηλωτών.
Όλοι στους δρόμους.
Σήμερα.
Να μην αφήσουμε την ολιγαρχία να νικήσει!
ΜΗ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΤΥΠΑ Η ΚΑΜΠΑΝΑ. Η ΚΑΜΠΑΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. ΧΤΥΠΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
Έφτασε ο καιρός να περπατήσουμε σαν Αιγύπτιοι…
ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ 
Η ολιγαρχια εκανε και θα κανει παντα αυτο που εινε ταγμενη απο το πολιτικο συστημα της χωρας
Η πολιτικη που εξυπηρετει τα συμφεροντα του ΛΑΟΥ εινε αυτη που ανατρεπει ολη την κατασταση
και ποτε μεμωνομενα »δηθεν αυθορμητα» ξεσπασματα απο »δηθεν επαναστατες» της ευκαιριακης και προβοκατορικης τακτικης δηθεν αδικειμενων και δθεν ακοματιστων και απολιτικων πολιτων!
-ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΕ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ.-
Ας φροντίσουμε πάντως να μην περπατήσουμε σαν Λίβυοι, γιατί τότε το 1944 και το τωρινο μνημόνιο θα φαίνονται παιδικό παραμυθι μπροστά στα πόσα δάνεια θα πάρουμε και πόσο δούλοι θα γίνουμε.