Τσόμσκι, Λόουτς, Μπεν και 200 προσωπικότητες για το ελληνικό χρέος
Αθήνα
Από το εξωτερικό την έκκληση υπογράφουν μεταξύ άλλων ο Αμερικανός καθηγητής στο Τμήμα Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασσαχουσέττης (MIT) Νόαμ Τσόμσκι, ο σκηνοθέτης Κεν Λόουτς, ο πρώην βουλευτής των Βρετανών Εργατικών Τόνι Μπεν, πρώην υπουργοί από τον Ισημερινό (όπου δημιουργήθηκε αντίστοιχη επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους), βουλευτές και ευρωβουλευτές από την ΕΕ.
Στην πρωτοβουλία μετέχουν και Έλληνες βουλευτές, συνδικαλιστές, οικονομολόγοι, συνταγματολόγοι, πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, κ.ά.
Μεταξύ αυτών είναι οι βουλευτές κ. Π. Λαφαζάνης και κυρία Σοφία Σακοράφα, ο ομότιμος καθηγητής Νομικής και ακαδημαϊκός κ. Γιώργος Κασιμάτης, οι οικονομολόγοι-πανεπιστημιακοί κ. Κώστας Βεργόπουλος και Κ. Λαπαβίτσας, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Τμήματος Νομικής ΑΠΘ κ. Κώστας Χρυσόγονος, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ. Γιώργος Κατρούγκαλος, ο καθηγητής εργατικού δικαίου κ. ΄Αρης Καζάκος, οι πανεπιστημιακοί Αριστείδης Μπαλτάς, Σάββας Ρομπόλης, Ευτύχης Μπιτσάκης και κυρίες Πέπη Ρηγοπούλου και Τζίνα Πολίτη, ο καθηγητής Πανεπιστημίου Αθήνας κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο επ. καθηγητής Ιστορίας Ιδεών, τμ. Πολ. Επιστημών ΑΠΘ κ. Σπύρος Μαρκέτος, ο πρώην αντιπρόεδρος ΣτΕ κ. Μιχάλης Δεκλερής, ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ κ. Σπύρος Παπασπύρος, ο κ. Αλέκος Αλαβάνος (υπογράφει ως πρώην μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου), ο κ. Μανώλης Γλέζος, ο πρώην βουλευτής κ. Π. Κοροβέσης, η σκηνοθέτης κυρία Αλίντα Δημητρίου, οι συγγραφείς κυρίες Μάρω Δούκα, Ιωάννα Καρυστιάνη και Νάντια Βαλαβάνη, οι μουσικοσυνθέτες Διονύσης Τσακνής και Γιάννης Αγγελάκας, ο σκιτσογράφος κ. Στάθης Σταυρόπουλος, οι δημοσιογράφοι κ.κ. Γιώργος Δελαστίκ , Πέτρος Παπακωνσταντίνου, Αρης Χατζηστεφάνου, Αντ. Νταναβέλλος , ο δικηγόρος κ. Δήμος Τσακνιάς.
Μέλη της Πρωτοβουλίας για τη Συγκρότηση Διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, όπως ο συνταγματολόγος κ. Γ. Κατρούγκαλος, επεσήμαναν σε συνέντευξη Τύπου, ότι υπάρχει η δυνατότητα της μη αποπληρωμής του χρέους με επίκληση των καταστροφικών συνεπειών για την κοινωνική συνοχή που έχει η εξυπηρέτησή του. Ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, κ. Παπασπύρος ζήτησε να υιοθετηθεί αυτό το αίτημα από τα συνδικάτα και τους κοινωνικούς φορείς και να μην είναι μόνο ένα αίτημα των ειδικών ενώ η συγγραφέας κυρία Βαλαβάνη υπογράμμισε ότι το αίτημα πρέπει να στηριχθεί από όλο τον κόσμο που αγωνίζεται κατά του μνημονίου. Από την πλευρά του, ο κ. Λαφαζάνης αναφέρθηκε σε εκθέσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου, όπου αναδεικνύεται ο παράνομος χαρακτήρας του χρέους, ενώ η κυρία Σακοράφα τόνισε την κινηματική διάσταση της πρωτοβουλίας, που την ξεχωρίζει από συνήθεις κοινοβουλευτικές επιτροπές.
ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ 
Μακάρι να μην είναι παραμυθι κι αυτο, για να αναβληθεί λίγο ακομη η έκρηξη, να εκτονωθεί λίγο ακόμη η πίεση στην κοινωνική χύτρα που βράζει. Κάθε τόσο όταν τα πράγματα φτάνουν οριακά, με διάφορα φαινόμενα, όπως το κινημα «δεν πληρώνω» και ειδικά το κίνημα «πόρτα πόρτα» όπου πλέον χιλιάδες έξω απο τις πορτες τους, τους βρίζουνε, ανοίγουν τέτοιες βαλβίδες ασφαλείας και ο κόσμος ελπίζει πάλι ότι κάποιοι θα τους σώουνε. Οταν αυτό που θα σώσει τον κόσμο είναι ένα: Η πρακτική της πλατείας Ταχρίρ. Πορεία 2 εκ Αθηναίων πρός το καστρί. Οπως στην Βενεζουέλα το 2002. Ετσι γίνονται οι αλλαγές.
ΙΣΩΣ να ακούσουν καλύτερα το αίτημά για «έλεγχο νομιμότητας του χρέους», εάν συγχρόνως βάλουμε σε τάξη τα εσωτερικά μας προβλήματα, που μας οδήγησαν σ’αυτό το χρέος. Μπορεί κανένας να αρνηθεί ότι δανειστήκαμε, ότι το ΠΑΣΟΚ δανειζόταν για να μας δώσει αυξήσεις, εάν είχε λεφτά το κράτος, γιατί δανειζόταν? Δεν υπάρχουν δάνεια, ή μήπως με τον έλεγχο νομιμότητας του χρέους, εννοούμε να βρουν αυτοί που πήγαν οι μίζες? Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω. Ρωτάω πάλι, σαν ένας απλός άνθρωπος-πολίτης αυτής της χώρας, δανειστήκαμε? ναί ή όχι?
Πως να υιοθετήσουν τα συνδικάτα αυτή τη λογική όταν οι αρχηγοί των συνδικάτων είναι κοματόσκυλα?
Να ήταν μόνο οι αρχηγοι των συνδικάτων. Εδώ στην σημερινή Ελλάδα πλέον υπάρχουν περισσότεροι ρουφιάνοι στο μισθολογιο της εθνοσοσιαλιστικής μεταρρύθμισης απ’ότι υπήρχαν στην χουντα των συνταγματαρχών ή στη Λιβύη του Καντάφι πρίν είκοσι χρονια. Ο Τύπος, η τηλεόραση, σχεδόν όλοι οι μεγαλοεκδότες, το μισό διαδίκτυο και βάλε, πέρα απο κανονικούς συνηθισμένους ρουφιάνους που είναι στρτιές ολόκληρες, και για ένα μικροποσό,μέσα σε τέτοια φτώχια που φρόντισε το καθεστώς να έχουμε, προδίδουνε και τη μάνα τους.
(συμπληρωματικό αν είναι δυνατόν να ενωθεί με το προηγουμενο)
Δεν βλέπετε ότι παρα που μας κατακλέβουνε δεν γίνεται τίποτα; Στην Βενεζουέλα το 2002, στο πραξικόπημα των μέντια όπου εμφανίστηκανν ότι τάχα ο Τσάβες παραιτήθηκε, ενω είχε στην πραγματικότηα απαχθεί, κατέβηκε ο κόσμος εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους πρός το προεδρικό μέγαρο και ανέτρεψαν την κατάσταση. Είδατε να πήγε κανείς πρός το Καστρί; Καλά λέει ο Πάγκαλος και ξαναλέει ότι όλοι μαζί τα τρώνε