Στις ταβέρνες οι κουβέντες πετούν σαν μύγες πάνω από τη χωριάτικη: οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πληρώσουν, λέει, το δίκαιο τίμημα για μία παρασιτική ζωή εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Συνήθως η ετυμηγορία επενδύεται και με λίγη χαιρεκακία για αυτούς που τώρα θα μπουν στον κακοτράχαλο στίβο χωρίς το καταφύγιο της μονιμότητας. Όμως δεν είναι έτσι. Στην περίπτωση των δημοσίων υπαλλήλων η διαλεκτική του δικαίου απλώς δεν υφίσταται, όπως και το δίκαιο ως έννοια. Είναι σαν να προσπαθείς να μάθεις τι έγινε πριν το Big Bang, όταν ακόμα ο χρόνος δεν είχε ξεκινήσει. Δεκάδες χιλιάδες υπάλληλοι του δημοσίου θα βρεθούν χωρίς δουλειά. Αυτό μετά από είκοσι χρόνια θα φαίνεται σαν την αναγκαία τομή που απομάκρυνε την κύστη και καθάρισε το πύο. Τώρα είναι αλλιώς.
ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ 